آموزشی

تحقیق سال 2012 این کودکان را در سن 6 سالگی بررسی کرد و سلامت روان، تنظیم استرس، خواب و انواع معیارهای رابطه والد-کودک را بررسی کرد.پکیج آموزش پایتون

دکتر آنا پرایس، محقق فوق دکترای روانشناسی کودکان در موسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در ملبورن، که اولین نویسنده بود، گفت: "ما کورتیزول را در بزاق اندازه گیری کردیم." ما همچنین سلامت روان والدین را بررسی کردیم، تمام تأثیراتی که برنامه اولیه ممکن است بر رشد و رفتار بعدی آنها داشته باشد، و این دو گروه در همه اقدامات بسیار شبیه به هم بودند.» محققان هیچ تفاوتی بین کودکانی که والدینشان در مورد تکنیک‌های خواب رفتاری و کنترل‌ها توصیه شده بودند، پیدا نکردند.

مطالعه دیگری در مورد سطح کورتیزول نوزادان، که در سال 2012 در مجله Early Human Development منتشر شد، نشان می دهد که این تکنیک های رفتاری می توانند برای نوزادان بسیار استرس زا باشند. این نشان می دهد که نوزادان ممکن است در مضیقه باشند، حتی اگر گریه نمی کنند. وندی میدلمیس، دانشیار روانشناسی تربیتی در دانشگاه تگزاس شمالی، که اولین نویسنده در آن مطالعه بود، گفت: «شما باید پاسخگو باشید. شما نمی توانید اجازه دهید آنها برای مدت طولانی گریه کنند."

اما نحوه اندازه‌گیری و تفسیر کورتیزول در مرکز این بحث قرار دارد. دکتر پرایس و دکتر گرادیسار هر دو جزو نویسندگان نامه ای بودند که به مقاله Middlemiss پاسخ دادند و روش شناسی کورتیزول را به چالش کشیدند.

همه این محققان موافقند که والدین نباید کاری انجام دهند که باعث ناراحتی آنها شود. والدین بهتر می دانند فرزندانشان به چه چیزی نیاز دارند. اما نه چندان ظریف، از یک طرف این حس وجود دارد که والدین برای ترک نوزادان کوچکشان برای گریه کردن و گریه کردن در شب، احساس فشار و گناه می کنند و از طرف دیگر، والدین احساس می کنند تحت فشار و گناه هستند که اجازه نمی دهند فرزندانشان حتی برای گریه کردنشان هم گریه کنند. یک لحظه. و هر دو ممکن است درست باشند.موشن گرافي چيست

تحقیق سال 2012 این کودکان را در سن 6 سالگی بررسی کرد و سلامت روان، تنظیم استرس، خواب و انواع معیارهای رابطه والد-کودک را بررسی کرد.پکیج آموزش پایتون

دکتر آنا پرایس، محقق فوق دکترای روانشناسی کودکان در موسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در ملبورن، که اولین نویسنده بود، گفت: "ما کورتیزول را در بزاق اندازه گیری کردیم." ما همچنین سلامت روان والدین را بررسی کردیم، تمام تأثیراتی که برنامه اولیه ممکن است بر رشد و رفتار بعدی آنها داشته باشد، و این دو گروه در همه اقدامات بسیار شبیه به هم بودند.» محققان هیچ تفاوتی بین کودکانی که والدینشان در مورد تکنیک‌های خواب رفتاری و کنترل‌ها توصیه شده بودند، پیدا نکردند.

مطالعه دیگری در مورد سطح کورتیزول نوزادان، که در سال 2012 در مجله Early Human Development منتشر شد، نشان می دهد که این تکنیک های رفتاری می توانند برای نوزادان بسیار استرس زا باشند. این نشان می دهد که نوزادان ممکن است در مضیقه باشند، حتی اگر گریه نمی کنند. وندی میدلمیس، دانشیار روانشناسی تربیتی در دانشگاه تگزاس شمالی، که اولین نویسنده در آن مطالعه بود، گفت: «شما باید پاسخگو باشید. شما نمی توانید اجازه دهید آنها برای مدت طولانی گریه کنند."

اما نحوه اندازه‌گیری و تفسیر کورتیزول در مرکز این بحث قرار دارد. دکتر پرایس و دکتر گرادیسار هر دو جزو نویسندگان نامه ای بودند که به مقاله Middlemiss پاسخ دادند و روش شناسی کورتیزول را به چالش کشیدند.

همه این محققان موافقند که والدین نباید کاری انجام دهند که باعث ناراحتی آنها شود. والدین بهتر می دانند فرزندانشان به چه چیزی نیاز دارند. اما نه چندان ظریف، از یک طرف این حس وجود دارد که والدین برای ترک نوزادان کوچکشان برای گریه کردن و گریه کردن در شب، احساس فشار و گناه می کنند و از طرف دیگر، والدین احساس می کنند تحت فشار و گناه هستند که اجازه نمی دهند فرزندانشان حتی برای گریه کردنشان هم گریه کنند. یک لحظه. و هر دو ممکن است درست باشند.موشن گرافي چيست